मातृदिन – एका हरवलेल्या बालपणाची आठवण आणि माझ्या जीवनसाथीला साश्रू अभिवादन

मातृदिन – एका हरवलेल्या बालपणाची आठवण आणि माझ्या जीवनसाथीला साश्रू अभिवादन

Published On: May 11, 2025

मातृदिन – एका हरवलेल्या बालपणाची आठवण आणि माझ्या जीवनसाथीला साश्रू अभिवादन आज जग मातृप्रेम साजरं करत आहे, आणि मी आठवतो त्या रिकामेपणाची जी माझ्या आयुष्याला आकार देऊन गेली. मी दोन-सव्वादोन वर्षांचा असतानाच माझी आई गेली. सहा वर्षांचा झाल्यानंतर माझ्या आयुष्यात दुसरी आई आली—पण आईपणाची खरी उब मला कधीच मिळाली नाही. मी जिथं वाढलो ती चाळ होती—तेथे बालमैत्रीतील भांडणं नेहमी माझ्यावरच थांबत. ज्या मित्रांच्या मातांनी मला दोष दिले, त्यांना शिक्षणाची फारशी गंध नव्हती. कुणालाही समजून घ्यायचं नव्हतं—फक्त दोष द्यायचा होता. घरातही, माझे दोन मोठे भाऊ—माझ्यापेक्षा १२ आणि १४ वर्षांनी मोठे—कधी सहानुभूती दाखवत नसत. आईकडच्या आणि वडिलांकडच्या नातेवाइकांकडूनही फारसं प्रेम मिळालं नाही. या सगळ्या अंधारात एकटाच प्रकाश होता—माझे वडील, ज्यांनी आई आणि वडील दोन्ही भूमिका निभावल्या. त्यांच्या नि:शब्द कष्टांनी आणि प्रेमानेच मी उभा राहिलो. आणि त्यानंतर माझ्या आयुष्यात आली दुसरी एक अनमोल साथ—माझी पत्नी, जी गेल्या ३८ वर्षांपासून माझ्या प्रत्येक संघर्षात, चढ-उतारात माझ्या सोबत खंबीरपणे उभी आहे. तिनं केवळ संसार केला नाही, तर माझं आयुष्य सावरलं. संकटं असो, आर्थिक अडचणी असोत, की मानसिक थकवा—तिनं नेहमी मला आधार दिला. तिच्या मायेने, शिस्तीने आणि समजूतदारपणाने तिनं आपले दोन्ही मुलं घडवले—आज ते दोघंही उच्चशिक्षित आणि यशस्वी आहेत. तिनं आमच्या घरात ती आईपणाची उब दिली, जी माझ्या बालपणात मला कधीच मिळाली नव्हती. आज मातृदिनाच्या दिवशी, मी स्मरण करतो: माझ्या आईला, जिने नसूनही मला सहनशील बनवलं, माझ्या वडिलांना, ज्यांनी आई-वडील दोन्ही भूमिका निभावल्या, आणि माझ्या पत्नीला, जिने प्रेम, त्याग आणि साथ यांच्या माध्यमातून आईपणाचा खरा अर्थ दाखवून दिला.